Kardeş(!)

Beşiktaş, bir buçuk yıldır evsiz. Yönetimin stadı tribün tribün değil de komple yıkarak inşaata girişmesi eleştirilebilir bir durum olsa da, bugün kulübün içinde bulunduğu durum budur.

Evsiz kartal, mücbir sebeplerle İstanbul'da olduğu iddia edilen ve hatta bir futbol stadyumu olduğu iddia edilen Atatürk Olimpiyat'a (stadyum demeye dilim varmıyor) mahkum.

Evimize dönmeye az kaldı...

Orası uzak, orası soğuk, orası rüzgarlı, oraya yüz binlerce dolar harcanıp takılan rüzgar panelleri dahi dayanamadı...

Orası zemin fukarası bir patates tarlası, orası öyle bir yer ki çim dahi bitmiyor!

Orada tezahürat yapmak da dert havaya girmek de.. Takımı havaya sokmak da dert, sahaya sesini duyurmak da..

Orası, yanlış fizibilite çalışmasının ürünü bir israf anıtı...

Bu bitmeyen dertler silsilesinden ötürü, derbiler ve Avrupa maçları hariç sezonun ilk yarısı için ezeli ve ebedi dostlarına misafir olmak isteyen Beşiktaş'ın yüzüne kapanmayan tek bir kapı kalmadı.. 

Canlık, kardeşlik, dostluk laf salataları iş başa düşünce ne de güzel buharlaşıyor değil mi?

Beşiktaş şimdi bir iç saha maçını evinden Ankara'da oynayacak.. 

Bu utanç da "kardeşlerine" bir ömür yeter..